Najzanimljiviji časovi iz srednjovekovne književnosti bili su mi oni o zapisima, kratkim off-topic unosima na marginama rukopisa. Pisani uz kompleksne i rigidne tekstove tadašnje književnosti, tako nefiltrirane i neuređene misli prepisivača bile su poslastica za čitanje jer se kroz njih više nego kroz božanske hagiografije ili hronike osetio intimni duh i lik Autora u jednom trenutku u vremenu.

Možda ćemo za 1000 godina tako čitati Velike Programske Kodove i komentare sirotih programera koji su, kao i njihovi preci u manastirima, razvijali artritis i upalu karpalnog tunela zaneti dorađivanjem teksta, dedlajnovima i crkvenim starešinama/senior developerima koji im vise nad glavom.